Theorie was allemaal geen probleem, vlotjes erdoor, maar dan begon het oefenen met de wagen
Mijn moeder rijdt met een automatic en ik wou toch met versnellingen leren rijden, dus met de auto van de mama/ de mama als begeleider was al geen optie. Mijn grootvader wou me wel leren rijden, maar was er niet happig op om me met zijn auto te laten rijden. Dus ja, dan stond ik voor de keuze: of ik geef mijn spaargeld uit aan rijlessen (toen was ik nog student en beschikte ik over beperkte budgetten), maar dan kon ik achteraf niet meer oefenen, of ik gaf mijn geld uit aan een tweedehands autotje om te oefenen, maar liet de rijlessen vallen. Het is dus de tweede keuze geworden. Het resultaat hiervan was niet al te best! Mijn grootvader had niet altijd tijd/zin om te gaan rijden, en ik mocht ook nooit op "gevaarlijke" plaatsen gaan rijden. Ook niet als het regende, te donker was, etc. Je kunt dus al voorspellen dat ik totaal onvoorbereid op het examen ben verschenen. Ik kende de basics wel, maar op moeilijkere punten begon ik te panikeren omdat ik dit gewoon nog zo goed als nooit had gedaan. Resultaat: gebuisd! Ok, dan maar dapper verder geoefend, toch geprobeerd om wat meer op de knelpunten te gaan rijden, maar nog altijd niet zo vaak als het zou moeten helaas.
Toen kwam de tweede poging. De schrik zat er al fameus in en stijf van de zenuwen ben ik toen mijn examen gaan doen. Het was een compleet fiasco en een zeer traumatische ervaring voor mij. Ik heb er echt niks van gebakken, heb nog nooit zo slecht gereden als toen. De examinator heeft zelfs een aantal keer aan de handrem getrokken. Ik kreeg ook niet bepaald bemoedigende commentaren van hem. Ik was er zo van aangedaan dat ik amper nog achter het stuur ben gekropen daarna.
Een paar maanden daarna was ik afgestudeerd en aan het werk en had ik dus weer wat geld. Ik heb toen al mijn moed bij elkaar geraapt en ben aan rijlessen begonnen. Mijn voorlopig rijbewijs verviel ondertussen bijna dus ik zou mijn theorie opnieuw gaan doen en dan een rijbewijs van 18 maanden zonder begeleider gaan halen, dan was ik niet meer afhankelijk van mijn grootvader. Zo gezegd zo gedaan, de 20 uren waren achter de rug en mijn instructeur was super positief en was ervan overtuigd dat ik de volgende keer zeker zou slagen. Ondertussen rijd ik ook elke dag op mijn eentje met de auto naar het werk en terug, toch dagelijks zo'n 60km.
10 september heb ik mijn rijexamen en ik kamp met ongelooflijke faalangst. Als ik nog maar aan het komende examen denk, verstijf ik al van schrik en zit mijn hart in mijn keel. Het laatste examen dat ik deed heeft me serieuze angst aangejaagd en ik geraak er maar niet vanaf! Ik doe mijn examen in Kontich dus ik ben daar al wat gaan rijden ter voorbereiding, en gewoon al daar rondrijden maakt me enorm zenuwachtig. Heeft er iemand tips om mijn faalangst te overwinnen?
Zeker dank aan deze website, ik heb hier heel veel nuttige tips gekregen!