door Gast07 » 08 sep 2011, 10:50
Hallo, ikzelf had ook heel veel zenuwen en enorm veel stress, klaagde zo erg dat ik het niet kon, dat ik niet meer wilde want het zou me toch niet lukken. Ben 3x moeten gaan, de eerste x was ik zo op van de stress en zenuwen dat ik gewoon terug gekeerd ben naar het examen centrum. Nu, een onvriendelijk persoon voor je hebben doet ook al veel met iemand.
1 maand erna terug geprobeert, het was een zeer sympatieke examinator en ik voelde me op m'n gemak maar het moment dat ik weg reed had ik weer prijs, de zenuwen namen over. Weer domme fouten gemaakt, schrik ook wel. Trillende voeten en benen, kriebels in de buik, borden vergeten en van alles.
Ik heb dan 4maanden aan een stuk geoefend (hoogzwanger de examens afgelegd, nooit meer
).Na mijn bevalling ben ik direct weer in de auto gekropen en weer beginnen rondrijden, veel gekeken op de site omdat m'n begeleider anders reed dan mij. Ik heb eigenlijk iedere keer als ik kon gereden, gewoon richting de Aldi of een toertje in stad. Ik bleef mezelf moed inspreken, maar de zenuwen hé. Ik sliep er zelfs niet meer van.Toch heb ik een examen geboekt, ik zei het is nu of nooit. Ik heb 6u moeten volgen en toen die begeleider zei dat ik het echt kon is er een klik gekomen. Er was iemand anders dat het zei buiten m'n begeleiders (had er 2) en ben er volledig voor gegaan, de dag ervoor heb ik wel bijna zot gekomen van de zenuwen
maar de dag zelf had ik in m'n gedachten, ik doe het en probeer er het beste van te maken.
De examinator was enorm vriendelijk, legde alles perfect uit en we waren vertrokken, omdat ik zo mezelf opgepept hebt is het gelukt, ik had constant de gedachte, het is maar 30min in heel je leven, probeer het! Eerste poging parkeren niet gelukt, heb mezelf dan ingepraat ' je kan het' en het is gelukt in 1 vloeiende beweging. Zat net in een zware regenstorm dus het was serieus opletten! Ik heb niet gekeken naar de begeleider maar me volledig geconcentreerd op de baan en zelfs proberen te vergeten dat die examinator er zat!
Ik zou zeggen, probeer echt heeeeeeel veel te oefenen, ik heb er 40maand over gedaan
heb 2 voorlopige rijbewijzen gehad. De ochtend van het examen heb ik nog eens m'n pijnpunten gaan oefenen en dat heeft ook goed geholpen! En die zenuwen, mijzelf moed inpraten heeft veel geholpen! De eerste 2 examens waren ronduit slecht maar m'n laatste praktisch perfect, heb maar 1 opmerking gekregen!
Hallo, ikzelf had ook heel veel zenuwen en enorm veel stress, klaagde zo erg dat ik het niet kon, dat ik niet meer wilde want het zou me toch niet lukken. Ben 3x moeten gaan, de eerste x was ik zo op van de stress en zenuwen dat ik gewoon terug gekeerd ben naar het examen centrum. Nu, een onvriendelijk persoon voor je hebben doet ook al veel met iemand.
1 maand erna terug geprobeert, het was een zeer sympatieke examinator en ik voelde me op m'n gemak maar het moment dat ik weg reed had ik weer prijs, de zenuwen namen over. Weer domme fouten gemaakt, schrik ook wel. Trillende voeten en benen, kriebels in de buik, borden vergeten en van alles.
Ik heb dan 4maanden aan een stuk geoefend (hoogzwanger de examens afgelegd, nooit meer :wink: ).Na mijn bevalling ben ik direct weer in de auto gekropen en weer beginnen rondrijden, veel gekeken op de site omdat m'n begeleider anders reed dan mij. Ik heb eigenlijk iedere keer als ik kon gereden, gewoon richting de Aldi of een toertje in stad. Ik bleef mezelf moed inspreken, maar de zenuwen hé. Ik sliep er zelfs niet meer van.Toch heb ik een examen geboekt, ik zei het is nu of nooit. Ik heb 6u moeten volgen en toen die begeleider zei dat ik het echt kon is er een klik gekomen. Er was iemand anders dat het zei buiten m'n begeleiders (had er 2) en ben er volledig voor gegaan, de dag ervoor heb ik wel bijna zot gekomen van de zenuwen :twisted: maar de dag zelf had ik in m'n gedachten, ik doe het en probeer er het beste van te maken.
De examinator was enorm vriendelijk, legde alles perfect uit en we waren vertrokken, omdat ik zo mezelf opgepept hebt is het gelukt, ik had constant de gedachte, het is maar 30min in heel je leven, probeer het! Eerste poging parkeren niet gelukt, heb mezelf dan ingepraat ' je kan het' en het is gelukt in 1 vloeiende beweging. Zat net in een zware regenstorm dus het was serieus opletten! Ik heb niet gekeken naar de begeleider maar me volledig geconcentreerd op de baan en zelfs proberen te vergeten dat die examinator er zat!
Ik zou zeggen, probeer echt heeeeeeel veel te oefenen, ik heb er 40maand over gedaan :wink: heb 2 voorlopige rijbewijzen gehad. De ochtend van het examen heb ik nog eens m'n pijnpunten gaan oefenen en dat heeft ook goed geholpen! En die zenuwen, mijzelf moed inpraten heeft veel geholpen! De eerste 2 examens waren ronduit slecht maar m'n laatste praktisch perfect, heb maar 1 opmerking gekregen!