Hier wat tips om te leren rijden met vrije begeleiding.
Vast is met de rijschool beter want professioneel en zo, maar als alleenstaande moeder met 5 kinderen is het niet evident om voor allemaal de rijlessen te betalen... Ik ben dus HEEL blij dat het nog op deze manier kan.
Ik heb ondertussen reeds 3 van de 5 aan hun rijbewijs geholpen, en ze waren alle drie telkens van de eerste maal geslaagd en ook zonder noemenswaardige opmerkingen.
Iemand leren rijden doe je niet "zomaar even". Het is een taak met veel verantwoordelijkheid.
Als begeleider is het héél belangrijk om je eigen rijstijl in vraag te stellen en te toetsen.
Ik heb dan misschien wel meer dan 30 jaar mijn rijbewijs, maar ik heb het praktijkboek gedownload en samen met mijn kinderen grondig doorgenomen!
Ik heb me de verkeersregels opnieuw eigen gemaakt (en praktisch examen afgelegd hier op de site
)
Ik ben heel vaak hier komen lezen en heb vooral veel geleerd uit de situaties waarin het op het eerste zicht niet duidelijk is wat correct is.
Je mag als begeleider ook NOOIT denken "ik heb zoveel jaar mijn rijbewijs, ik weet het wel allemaal".
Het is héél belangrijk véél te gaan rijden. Dat is natuurlijk heel tijdrovend omdat je er altijd bij moet zijn, maar het is niet anders. Ik heb mijn kinderen verplicht te rijden onder alle weersomstandigheden, op elk uur van de dag (of nacht), spitsuur, stad, onbekende buurten (vind ik heel belangrijk!), autosnelwegen, ... zodat ze dat ook allemaal in hun eentje durven én kunnen.
Het is als begeleider ook niet slecht voor jezelf een schema op te stellen van wat leerlingen vaak fout doen / te weinig doen, ... en daar extra aandacht aan te besteden. Ik had een systeem waarbij ik regelmatig extra aandacht besteedde aan bv spiegels kijken, en dat een héle lange rit aan een stuk, telkens om de zoveel seconden herhalen "spiegel" tot het bij hen een automatisme geworden was. Een andere keer dan de juiste remtechniek, telkens opnieuw herhalen, of "fietsers", of parkeren. En zo elk aandachtspunt waarvan ik vond dat ze er nood aan hadden. En dat was bij elk kind weer anders.
Leer hen ook vooral KIJKEN. Daar heb ik heel veel nadruk op gelegd: ALTIJD kijken! Als je voor een rood licht staat bv. dan kan je al de hele verkeerssituatie rondom dat kruispunt in je opnemen en de mogelijke knelpunten inschatten. Leer hen ook in de verte kijken, verder dan de auto voor hen.
Wees als begeleider ook niet te snel tevreden! Je MOET streng zijn! Die ritjes met de kinderen waren vaak niet "leuk", omdat ik telkens weer opmerkingen maakte over wat ze fout deden, maar het kan gewoon niet anders!
Op het examen bleek telkens dat ik strenger was geweest dan de examinator, maar beter zo dan omgekeerd, toch?
Ik ben altijd begonnen op een soort privéterrein, waar ze starten, stoppen, vertrekken, manoeuvreren leerden, tot ze dat perfect onder de knie hadden. Eerder kwamen ze van mij niet op de openbare weg. En dat kon soms een paar weken duren... En dan opbouwen: rustige wegen, simpele kruispunten, en zo steeds moeilijkere en drukkere wegen (evident natuurlijk).
Ik liet hen ook bewust de moeilijkste dingen doen in een bepaalde situatie, merkte bij mezelf dat ik soms neigde naar het makkelijke, maar dat moet je dus als begeleider bij jezelf écht tegengaan. Uren zijn we in de stad gaan rijden, alle mogelijke straten van alle mogelijke kanten, de moeilijkste kruispunten, ..
In het begin maakte ik heel vaak opmerkingen, was bijna voortdurend aan het uitleggen, en naargelang je leerling beter begint te rijden worden de opmerkingen minder.
Het is ook goed om regelmatig positieve opmerkingen te maken over wat ze wél al goed doen of als ze een moeilijke situatie correct hebben ingeschat en opgelost. Dat is héél belangrijk, dat geeft hen ook zelfvertrouwen.
Vlak voor het einde simuleerde ik ook een paar keer een echt examen (alleen de weg aangeven) en hield ik bij wat ze verkeerd deden.
Ook nuttig is als je leerling zelf niet rijdt, maar meerijdt, hem aanmoedigen de verkeerssituatie in het oog te houden, kijken naar wat andere weggebruikers doen, en daar regelmatig over praten.
Het is een klus die niet te onderschatten is, iemand leren rijden, er komt zoveel bij kijken... maar als het dan lukt geeft het ook wel heel veel voldoening!
Succes aan alle begeleiders (en aan de leerlingen ook natuurlijk
) !!
Hier wat tips om te leren rijden met vrije begeleiding.
Vast is met de rijschool beter want professioneel en zo, maar als alleenstaande moeder met 5 kinderen is het niet evident om voor allemaal de rijlessen te betalen... Ik ben dus HEEL blij dat het nog op deze manier kan.
Ik heb ondertussen reeds 3 van de 5 aan hun rijbewijs geholpen, en ze waren alle drie telkens van de eerste maal geslaagd en ook zonder noemenswaardige opmerkingen.
Iemand leren rijden doe je niet "zomaar even". Het is een taak met veel verantwoordelijkheid.
Als begeleider is het héél belangrijk om je eigen rijstijl in vraag te stellen en te toetsen.
Ik heb dan misschien wel meer dan 30 jaar mijn rijbewijs, maar ik heb het praktijkboek gedownload en samen met mijn kinderen grondig doorgenomen!
Ik heb me de verkeersregels opnieuw eigen gemaakt (en praktisch examen afgelegd hier op de site :wink: )
Ik ben heel vaak hier komen lezen en heb vooral veel geleerd uit de situaties waarin het op het eerste zicht niet duidelijk is wat correct is.
Je mag als begeleider ook NOOIT denken "ik heb zoveel jaar mijn rijbewijs, ik weet het wel allemaal".
Het is héél belangrijk véél te gaan rijden. Dat is natuurlijk heel tijdrovend omdat je er altijd bij moet zijn, maar het is niet anders. Ik heb mijn kinderen verplicht te rijden onder alle weersomstandigheden, op elk uur van de dag (of nacht), spitsuur, stad, onbekende buurten (vind ik heel belangrijk!), autosnelwegen, ... zodat ze dat ook allemaal in hun eentje durven én kunnen.
Het is als begeleider ook niet slecht voor jezelf een schema op te stellen van wat leerlingen vaak fout doen / te weinig doen, ... en daar extra aandacht aan te besteden. Ik had een systeem waarbij ik regelmatig extra aandacht besteedde aan bv spiegels kijken, en dat een héle lange rit aan een stuk, telkens om de zoveel seconden herhalen "spiegel" tot het bij hen een automatisme geworden was. Een andere keer dan de juiste remtechniek, telkens opnieuw herhalen, of "fietsers", of parkeren. En zo elk aandachtspunt waarvan ik vond dat ze er nood aan hadden. En dat was bij elk kind weer anders.
Leer hen ook vooral KIJKEN. Daar heb ik heel veel nadruk op gelegd: ALTIJD kijken! Als je voor een rood licht staat bv. dan kan je al de hele verkeerssituatie rondom dat kruispunt in je opnemen en de mogelijke knelpunten inschatten. Leer hen ook in de verte kijken, verder dan de auto voor hen.
Wees als begeleider ook niet te snel tevreden! Je MOET streng zijn! Die ritjes met de kinderen waren vaak niet "leuk", omdat ik telkens weer opmerkingen maakte over wat ze fout deden, maar het kan gewoon niet anders!
Op het examen bleek telkens dat ik strenger was geweest dan de examinator, maar beter zo dan omgekeerd, toch?
Ik ben altijd begonnen op een soort privéterrein, waar ze starten, stoppen, vertrekken, manoeuvreren leerden, tot ze dat perfect onder de knie hadden. Eerder kwamen ze van mij niet op de openbare weg. En dat kon soms een paar weken duren... En dan opbouwen: rustige wegen, simpele kruispunten, en zo steeds moeilijkere en drukkere wegen (evident natuurlijk).
Ik liet hen ook bewust de moeilijkste dingen doen in een bepaalde situatie, merkte bij mezelf dat ik soms neigde naar het makkelijke, maar dat moet je dus als begeleider bij jezelf écht tegengaan. Uren zijn we in de stad gaan rijden, alle mogelijke straten van alle mogelijke kanten, de moeilijkste kruispunten, ..
In het begin maakte ik heel vaak opmerkingen, was bijna voortdurend aan het uitleggen, en naargelang je leerling beter begint te rijden worden de opmerkingen minder.
Het is ook goed om regelmatig positieve opmerkingen te maken over wat ze wél al goed doen of als ze een moeilijke situatie correct hebben ingeschat en opgelost. Dat is héél belangrijk, dat geeft hen ook zelfvertrouwen.
Vlak voor het einde simuleerde ik ook een paar keer een echt examen (alleen de weg aangeven) en hield ik bij wat ze verkeerd deden.
Ook nuttig is als je leerling zelf niet rijdt, maar meerijdt, hem aanmoedigen de verkeerssituatie in het oog te houden, kijken naar wat andere weggebruikers doen, en daar regelmatig over praten.
Het is een klus die niet te onderschatten is, iemand leren rijden, er komt zoveel bij kijken... maar als het dan lukt geeft het ook wel heel veel voldoening!
Succes aan alle begeleiders (en aan de leerlingen ook natuurlijk :wink: ) !!