bert.covens schreef:Inazuma schreef:
Spreken we nog wel over aanpalende eigendommen als de rechtspraak stelt dat het openbare weg is
Doet me denken aan
deze link.
Het vonnis daarin rammelt wel aan alle kanten.
Het is of openbare weg, met alle gevolgen daarvan voor de verkeersreglementering, of het is geen openbare weg en dan geldt de wegcode er niet.
Cherry-picking waarbij een parking voor sommige bepalingen wel en voor andere geen openbare weg is, kan uiteraard niet, want die voorwaarden zijn nergens in de wetgeving vastgelegd. De betrokkenen zijn dan telkens overgeleverd aan de willekeur van de rechtbank.
Vandaar dat de vraagsteller afsluit met :
Het is de bedoeling om die redenering door het Hof van Cassatie te toetsen.
Inazuma schreef:
Dan zou het een maneuver zijn als het een parking in eigendom van een warenhuis is, maar geen maneuver als het een parking in overheidsbezit is die integraal deel uitmaakt van de openbare weg ...
De gens is flinterdun geworden .... Hangt af van hoe de kassa rinkelt, vermoed ik.
De grens is niet enkel flinterdun geworden, het wordt de rechtbank en niet de wetgever die deze grens telkens anders afbakent, en dat kan niet in ons rechtsbestel.
Met de huidige rechtspraak is een parking een openbare weg om er op te kunnen verbaliseren en te kunnen oordelen bij ongevallen.
De rest van de vaak verstrekkende gevolgen wenst men er (nog ?) niet aan vast te koppelen, want het betekent uiteraard de doos van Pandora open trekken.
Op die openbare weg moet de plaatsing van verkeerstekens gebeuren volgens de wegcode en de plaatsingsvoorwaarden.
Verschillende openbare wegen vormen kruispunten.
Kruispunten hebben voorrangsregels nodig.
KP-en heffen de werking van niet-zonale verkeersborden op.
...