door Jozef » 01 mar 2006, 03:39
@ BBB:
Ik vind het fijn dat je trots bent op je afkomst.
Het is iets wat vele Belgen vandaag ontbreekt. Ze missen goede redenen om trots te zijn op hun Belgische identiteit (behalve dan de frieten, de chocolade en het bier), en zijn eerder fier op het feit dat ze Vlaming of Waal zijn.
De schoonbroer van mijn ex-vriendin was de zoon van een Vlaamse landbouwer die naar Wallonië getrokken was, doch ging er trots op een Waal te zijn, en had een afkeer van Vlamingen.
Niet zonder reden zegt men wel eens schertsend dat de koning eigenlijk de laatste Belg is.
Het kwetst oudere Belgen, zoals mijn vader, die zich tijdens de tweede wereldoorlog niet voor Vlaanderen, maar voor België ingezet heeft.
Persoonlijk vind ik dat je affiniteit met een land en een volk niet moet afhangen van de plaats waar je toevallig geboren en getogen bent. Zelf heb ik al sedert mijn jeugd een bijzondere affiniteit met Duitsland en het Duitse volk, waaraan het Duitse Wirtschaftswunder zeker niet vreemd is. Door allerlei omstandigheden leef ik nog altijd in België. Maar over 6 jaar, zodra ik met vervroegd pensioen kan gaan, zullen mijn echtgenote en ik emigreren naar Duitsland. En na 8 jaar zal ik er ook de Duitse nationaliteit aanvragen, als teken van solidariteit met het Duitse volk. Ik kan uiteraard niet goedkeuren, maar wel begrijpen wat er in de periode van 1933 tot 1945 gebeurd is, en waarvan de Duitsers zelf in niet geringe mate zelf het slachtoffer geworden zijn. En ik leef mee met de Duitsers die, zoals ik, na 1945 geboren zijn (zelf ben ik in 1952 geboren), en jarenlang onder een identiteitscrisis geleden hebben vanwege gebeurtenissen die ze zelf niet meegemaakt hebben.
@ BBB:
Ik vind het fijn dat je trots bent op je afkomst.
Het is iets wat vele Belgen vandaag ontbreekt. Ze missen goede redenen om trots te zijn op hun Belgische identiteit (behalve dan de frieten, de chocolade en het bier), en zijn eerder fier op het feit dat ze Vlaming of Waal zijn.
De schoonbroer van mijn ex-vriendin was de zoon van een Vlaamse landbouwer die naar Wallonië getrokken was, doch ging er trots op een Waal te zijn, en had een afkeer van Vlamingen.
Niet zonder reden zegt men wel eens schertsend dat de koning eigenlijk de laatste Belg is.
Het kwetst oudere Belgen, zoals mijn vader, die zich tijdens de tweede wereldoorlog niet voor Vlaanderen, maar voor België ingezet heeft.
Persoonlijk vind ik dat je affiniteit met een land en een volk niet moet afhangen van de plaats waar je toevallig geboren en getogen bent. Zelf heb ik al sedert mijn jeugd een bijzondere affiniteit met Duitsland en het Duitse volk, waaraan het Duitse Wirtschaftswunder zeker niet vreemd is. Door allerlei omstandigheden leef ik nog altijd in België. Maar over 6 jaar, zodra ik met vervroegd pensioen kan gaan, zullen mijn echtgenote en ik emigreren naar Duitsland. En na 8 jaar zal ik er ook de Duitse nationaliteit aanvragen, als teken van solidariteit met het Duitse volk. Ik kan uiteraard niet goedkeuren, maar wel begrijpen wat er in de periode van 1933 tot 1945 gebeurd is, en waarvan de Duitsers zelf in niet geringe mate zelf het slachtoffer geworden zijn. En ik leef mee met de Duitsers die, zoals ik, na 1945 geboren zijn (zelf ben ik in 1952 geboren), en jarenlang onder een identiteitscrisis geleden hebben vanwege gebeurtenissen die ze zelf niet meegemaakt hebben.