Beste Willy,
In de eerste plaats geldt in het recht het algemeen principe: niemand is tot het onmogelijke gehouden.
In toepassing hiervan werd bijvoorbeeld al een wegbeheerder aansprakelijk gesteld voor een ongeval. Het ging om een voorrangsweg, waar op de top van een helling een zijweg op uitkwam. Daardoor was die kant van de voorrangsweg, vanuit de zijweg komende, slechts over een geringe afstand te overzien. De wegbeheerder had nagelaten op de voorrangsweg een gepaste snelheidsbeperking te plaatsen bij het naderen van dit kruispunt.
Specifiek in verkeersrecht kent de rechtspraak ook het zogenaamde pieprecht: als het niet anders kan om een overzicht te verkrijgen, dan mag je voorzichtig een klein beetje verder rijden.
In die omstandigheden dienen andere weggebruikers hiermee rekening te houden. Artikel 7 van het verkeersreglement, het allerbelangrijkste artikel van heel het verkeersreglement waar de toepassing van alle andere verkeersregels moet aan getoetst worden, legt immers alle weggebruikers de verplichting op elkaar geen [lees: niet meer dan onvermijdelijke] hinder te bezorgen.
Ook een wielertoerist is gehouden door onderstaande verkeersregels:
Quote: AR 10.1. 1° Elke bestuurder moet zijn snelheid regelen zoals vereist wegens de aanwezigheid van andere weggebruikers, in ’t bijzonder de meest kwetsbaren, de weersomstandigheden, de plaatsgesteldheid, haar belemmering, de verkeersdichtheid, het zicht, de staat van de weg, de staat en de lading van zijn voertuig zijn snelheid mag geen oorzaak zijn van ongevallen, noch het verkeer hinderen.
Quote: AR 12.2. De bestuurder die een kruispunt oprijdt moet dubbel voorzichtig zijn ten einde alle ongevallen te voorkomen.
In jouw voorbeelden moet de voetganger dus even wachten en de fietser zijn snelheid matigen en desnoods stoppen!
Het verkeer is een sociaal gebeuren (omgang van mensen met elkaar), waarbij we met elkaars mogelijkheden en beperkingen dienen rekening te houden.