door Rainbowniagara » 05 dec 2018, 06:56
15 jaar geleden ben ik begonnen met leren rijden met de rijschool met een manuele. Ik had helaas een rijbegeleidster die voor mij niet geschikt was. Weinig geduld en altijd kwaad als ik teveel naar rechts reed. De lessen vroegtijdig stopgezet en verder geoefend met mijn vader, maar de paniek en schrik zat er teveel in en kon niet meer schakelen en zelfs niet meer voorruit rijden.
Vijftien jaar later opnieuw geprobeerd ditmaal met e automaat omdat mijn vader niet lang meer gaat rijden en we toch boodschappen moeten blijven doen en ze naar het ziekenhuis kunnen doen. Dus niet omdat ik het zelf wilde. Eerst 6 uur rijlessen genomen. Dat ging redelijk, maar de rijbegeleider maakte het logisch moeilijk en ik had geen volledige controle over de auto. Daarna wat geoefend met mijn vader en zijn auto en dat ging veel beter. Examen gedaan in nog oude regeling, gepanikeerd en terecht gebuisd. Mijn vader zag het niet meer zitten om verder te doen. Half jaar laten bezinken en dan toch maar opnieuw 10 uur rijschool gevolgd. Volgens de rijbegeleider maakte ik vorderingen, maar ik had meer en meer tegenzin om de lessen te volgen. Toch maar rijexamen vastgelegd omdat rijinstructeur zei dat ik er klaar voor was, maar een week voor het examen maakt e ik nog teveel fouten, alhoewel de rijinstructeur zei dat het goed ging. de voorlaatste les waren mijn gedachten dat ik uit de auto moest. Paniek sloeg enorm toe en begon volgens mij teveel fouten te maken qua voorrang en dode hoek. Rijbegeleider zei dat ik mijn hoofd erbij moest houden, maar rijbewijs lag nog in handbereik en anders dat het goede les was als in het niet haalde. Ik was compleet overstuur en moest naar de dokter. Dan heb ik besloten om er volledig mee te stoppen alvorens ik anderen en mijzelf in gevaar breng.
15 jaar geleden ben ik begonnen met leren rijden met de rijschool met een manuele. Ik had helaas een rijbegeleidster die voor mij niet geschikt was. Weinig geduld en altijd kwaad als ik teveel naar rechts reed. De lessen vroegtijdig stopgezet en verder geoefend met mijn vader, maar de paniek en schrik zat er teveel in en kon niet meer schakelen en zelfs niet meer voorruit rijden.
Vijftien jaar later opnieuw geprobeerd ditmaal met e automaat omdat mijn vader niet lang meer gaat rijden en we toch boodschappen moeten blijven doen en ze naar het ziekenhuis kunnen doen. Dus niet omdat ik het zelf wilde. Eerst 6 uur rijlessen genomen. Dat ging redelijk, maar de rijbegeleider maakte het logisch moeilijk en ik had geen volledige controle over de auto. Daarna wat geoefend met mijn vader en zijn auto en dat ging veel beter. Examen gedaan in nog oude regeling, gepanikeerd en terecht gebuisd. Mijn vader zag het niet meer zitten om verder te doen. Half jaar laten bezinken en dan toch maar opnieuw 10 uur rijschool gevolgd. Volgens de rijbegeleider maakte ik vorderingen, maar ik had meer en meer tegenzin om de lessen te volgen. Toch maar rijexamen vastgelegd omdat rijinstructeur zei dat ik er klaar voor was, maar een week voor het examen maakt e ik nog teveel fouten, alhoewel de rijinstructeur zei dat het goed ging. de voorlaatste les waren mijn gedachten dat ik uit de auto moest. Paniek sloeg enorm toe en begon volgens mij teveel fouten te maken qua voorrang en dode hoek. Rijbegeleider zei dat ik mijn hoofd erbij moest houden, maar rijbewijs lag nog in handbereik en anders dat het goede les was als in het niet haalde. Ik was compleet overstuur en moest naar de dokter. Dan heb ik besloten om er volledig mee te stoppen alvorens ik anderen en mijzelf in gevaar breng.